És un jugador amb una llarga trajectòria futbolística.Ha vestit la samarreta del Sestao,Alabès,Rayo Vallecano,Elx i Eibar.Arribà a Alacant l'any 2006 de la mà de Gómez Colomer procedent de l'Eibar i per la seua entrega en el terreny de joc és sens dubte una de les ànimes del equip.És el referent de tota l'afició.
Entrevista publicada en el www.elcorreodigital.com/alava/
JORGE AZKOITIA. CAPITÁN DEL ALICANTE
«Ya cambiaba nuestra situación por la suya»
El ex albiazul asume que «es bastante difícil que consigamos la salvación», pero espera que su equipo «no pierda la dignidad»
17.01.09 - IÑIGO MIÑÓN VITORIA
Es el jugador de campo más utilizado del Alicante y su máximo goleador. Le avalan doce temporadas entre Primera y Segunda División, repartidas en seis equipos. 35 años le contemplan. Y los mejores de su carrera los vivió con la camiseta del Deportivo Alavés. Credenciales no le faltan a Jorge Azkoitia, desde luego, para analizar el choque de mañana entre azulones y albiazules. El duelo de la necesidad. «Pero ya cambiaba yo nuestra situación por la suya», apunta el vizcaíno.
Porque desde dentro asume que la permanencia «está difícil» para el conjunto alicantino.
«Si perdemos, nos quedamos prácticamente hundidos», recuerda. Con este panorama espera «un partido típico de Segunda», sin muchos riesgos y con el principal objetivo de minimizar errores. «Casi todos jugamos a lo mismo».
-Llegan los dos equipos como para ponerse a pensar en sentimentalismos...
-Sí, llegamos los dos con el agua al cuello. Sobre todo nosotros, ellos nos sacan ocho puntos. Un partido importante para los dos y a ver si podemos ganar.
-Esta semana, además, les ha tocado la gripe.
-Sí, a cuatro o cinco jugadores. A ver si podemos llegar todos a tope para el partido y podemos pelear un encuentro competido.
-¿Cómo puede un tío de Bilbao coger una gripe en Alicante?
-(Ríe) Porque también hace frío, bajan las defensas... El otro día, después del partido me empecé a sentir un poco débil y la cogí. En enero aquí hay mucha humedad, hay un virus metido en el vestuario y lo hemos cogido varios.
-¿Qué le pasa al Alicante?
-Es un equipo recién ascendido que no se ha adaptado a la categoría. Tiene buenos jugadores, con experiencia en Primera y Segunda, pero nos está costando. Ha habido varios entrenadores, problemas económicos... Muchos problemas que no merece la pena contar porque se alargaría mucho. Se ha juntado todo y ha hecho que el equipo no consiga ganar partidos, que es para lo que estamos.
-Por nombres parecía bien reforzado a principio de temporada. Ismael, Rafa Jordá, Peragón...
-En Segunda División lo importante son los hombres que juegan, no los nombres. No hay que fijarse en eso, sino en lo que da el equipo día a día.
-Desde fuera les dan casi por desahuciados. ¿Cómo se ve desde dentro?
-Con mucha preocupación, porque es cierto que está bastante difícil que podamos conseguir la salvación. Pero nos agarramos a un clavo ardiendo, vamos a intentar pelear hasta el final y a ver si nos acercamos un poco más a los equipos que tenemos por delante, Alavés, Eibar, Córdoba... Por lo menos no estar descendidos antes de tiempo y pelear hasta el final.
Moral en el derbi
-«Puede que descendamos, pero vamos a dar la cara y ser dignos en el campo». Lo dijo en el estreno de 2009. ¿Es lo que pide?
-Sí, está claro, Que se vea un equipo que quiere ganar, luchador y que, pase lo que pase, no pierda la dignidad.
-Para salvarse van a tener que hacer una segunda vuelta con números de ascenso.
-Sí, espectacular. Eso pasa porque hemos hecho una primera muy mala.
-Tanto cambio de entrenador no lo habría vivido nunca...
-Pues sí he tenido casos. He estado tres años en Vallecas y también pasaron por allí muchos preparadores.
-Y vuelta a empezar con Granero, el que inició la temporada. ¿Cómo fue eso?
-Porque fue un error echarle y el club lo ha reconocido. Se decidió que volviese porque era el entrenador que mejor conocía al equipo, el que había ascendido, y se le ha dado otro voto de confianza.
-¿Qué dice la afición a todo esto?
-Está teniendo una respuesta muy buena. No tenemos una afición muy numerosa, pero son fieles y animan mucho a pesar de que vamos muy mal.
-¿Cómo es la Alicante futbolística? ¿Está dividida o son el hermano pobre?
-Somos el hermano pobre, está claro. El Hércules tiene una masa social más amplia. Es normal, ha estado muchos años en Primera y nosotros acabamos de llegar al fútbol profesional.
-El derbi les dio un poco de aire. Una alegría para esa afición, por lo menos.
-Pero sobre todo por los tres puntos, no porque sea el derbi. Estábamos tan necesitados que ganar un partido parecía imposible y, por lo menos, hemos comprobado que podemos ganar a cualquiera. Nos dio mucha moral, vamos a ver si somos capaces de seguir en buena línea.
«Sería mi deseo»
-Llega el Alavés muy tocado.
-Sí, está peleando en esa zona con bastantes equipos, pero ya cambiaba yo nuestra situación por la del Alavés. Nos llevan ocho puntos, son tres partidos. Es mucho.
-Y con una mini revolución de Mandiola, con muchos cambios.
-No les he seguido mucho últimamente, no sé si están jugando bien o mal. Vienen de una mala racha y seguramente saldrán motivados para dar la vuelta a la situación. Vendrán a por todas.
-¿Esperan un rival abierto o agazapado?
-Seguramente será un partido típico de Segunda, con dos equipos ordenados, intentando no cometer errores y aprovechar las oportunidades. En esta categoría casi todos los equipos juegan a eso, nadie arriesga demasiado, se juega mucho con el tiempo, con las prisas...
-¿Y quién tiene más prisas en este choque?
-Más prisas... Nosotros estamos más necesitados, está claro. Ellos, pase lo que pase, aunque pierdan, van a seguir ahí, peleando en esa zona. Nosotros, si perdemos nos quedamos prácticamente hundidos. Serían once puntos, un mundo. Incluso ganando lo tenemos difícil, pero nos tenemos que agarrar a lo que sea.
-Los dos equipos más goleados de Segunda. ¿Veremos muchos?
-Nunca se sabe. Contra el Hércules todos nos daban por goleados y mira. Es complicado hacer un pronóstico, dependerá de cómo empiece la cosa.
-¿Se atrevería a asegurar que Alavés y Alicante se van a quedar en Segunda?
-Ése sería mi deseo, pero no puedo poner la mano en el fuego. Ojalá que los dos sigamos, somos dos equipos simpáticos y me haría mucha ilusión.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada